Längst upp i backen skymtar gamla sjukstugan, f.d polishuset och där Mölndals museum tidigare låg (1986-2002), Norra Forsåkersgatan 19 år 2001. Närmast till vänster ses "Börje-Magnus", ett bostadshus från 1700-talet som byggdes ut på 1930-talet. Huset har fått sitt namn efter Börje Magnus Andersson som arbetade på Korndals fabriker. Nästa byggnad är "Pannemans" som byggdes av en tysk man som drev ett sockerbruk. Efter detta ligger "Kiste-Pers". Här bodde en man som kallades Kiste-Per och som byggde likkistor åt Korndals fabriker. När en arbetare avled fick familjen en kista av fabriken. På höger sida ses Papyrusområdets fastighet.
Från 299 kr
Mölndals station och vägbron Mölndalsbro sedd norrut från Göteborgsvägen 3. Den modernt flerfärgade glasbyggnaden, designad av arkitekt Gert Wingård, är Broplatsens buss- och spårvagnshållplats samt tågstation med servicebutik, rulltrappor och hiss. I mitten pågår nybygget av SCAs runda, vita kontorsbyggnad. Till höger ser man Mölndals centrum med den gula tegelbyggnaden Centrumhuset som ligger i början av Brogatan (tidigare Frölundagatan). Tidigare låg här en del av kvarteret Broslätt som försvann när vägbron byggdes. Göteborgsvägen-Kungsbackavägen var förr E6. Nu har den intensiva trafiken flyttat ut på motorvägen (färdig 1979) och Göteborgsvägen har blivit hållplats för bussar och spårvagnar.
Missionskyrkan i Kållered med ungdomsgården. Missionsförsamlingen i Kållered bildades år 1873. Församlingen är ansluten till Svenska Missionsförbundet. De första åren hade man ingen samlingslokal, utan sammankomsterna hölls omväxlande i medlemmarnas hem. År 1884 kunde församlingen inviga sin första predikolokal. Den låg på samma plats, där den nuvarande missionskyrkan nu ligger. År 1923 kunde den missionskyrka, som du ser på bilden, invigas. Vid sidan av sin kyrkliga verksamhet har församlingen söndagsskola, junior- och ungdomsförening. Till vänster syns den nyuppförda ungdomsgården, där scouter och ungdomar samlas till sång- och studieaftnar m. m.
Lokomotor som användes vid Furillen kalkbruk, Demag 2452. Den tillverkades 1939 för tyska krigsmakten och användes vid Vemork vattenkraftstation, som ligger vid Rjukan i Norge, där tungvatten tillverkades för användning i framställning av konstgödsel. Tyskarna däremot hade andra planer. Ett sabotage planerades för att förstöra tillverkning av tungvatten då det befarades att Tyskland skulle använda det för att tillverka en atombomb. "Plan B" bestod av att placera sprängmedel i växellådan på detta lok för att sen sänka färjan "Hydro" vid transport på sjön Tinnsjön. Sabotagets huvudplan lyckades och sprängmedlen i loket togs aldrig bort. När sen loket kom till Furillen Kalkbruk efter kriget och skulle revideras upptäcktes sprängmedlen.
Tårurspårning vid Bredaryd. Tåget var på väg till Halmstad. Det tillhörde Halmstad-Nässjö Järnvägar, HNJ, och drogs av ångloket HNJ 28 och bestod av fyra vagnar. En resgodsvagn, HNJ F3 761, en postvagn HNJ 19 och två personvagnar däribland HNJ 1011. Längst till höger syns här ångloket HNJ 28 som tillverkades av Atlas 1909, strax bakom ligger den urspårade tendern följt av resgodsvagn F3 761, tillverkad 1913, Postvagn HNJ 19 och slutligen de två personvagnarna. Den främsta av dem är HNJ 1011, tillverkad av Atlas 1907.
Gränssten för "Grytens allmänning" mot Karl Svenssons gård i Ryd, V. Kleva (1/4 mant.) Stenen står på en liten åsrygg, som är c:a 50 m. bred och kommer från Ryds mark och går c:a m. in på Grytens. Åsen är kanske 5 m. hög. Denna ås ligger ungefär mitt emellan Grytens parks östra knä vid L:a Gläfshed och den plats där skillnadsgränsen mellan Ryd och Kröseryd stöter till parkgränsen. Stenen är 118 cm hög ovan jord och 60 cm bred (68 cm vid basen) samt 11 cm tjock. Ett par dm från marken står några otydliga siffror (16?08?). Inskriftsidan är vänd mot Gryten.
Skrivet på vidhängande papper: På grund av förbuden mot landsköp och bondeseglation måste lantbefolkningen länge mestadels bedriva sin sjöfart med små farkoster i köpfärder för avsättning av "sin egen avel" och inköp av förnödenheter till eget hushåll. När dessa förbud under 1800-talet upphävdes och efterträtts av närings- och seglationsfrihet, vidtog snabb utveckling och differentiering. Kustseglationen fick karaktär av "maritim gårdfarihandel" och övergick också till ren fraktfart bl.a. med styckegods för kustorternas köpmän. Här ligger sådana kustseglare och lastar styckegods i stora hamnkanalen framför länsresidenset i Göteborg 1933. Fotograferat av: O. Thulin
Enl. tidigare noteringar: "Harry Ödmans fraktjakt "Thea", båten till höger, vid lotsverkets brygga vid Kusten Göteborg. I bakgrunden ett av Lotsverkets fartyg. Längst till höger syns aktern på en Lysekilsbåt som ligger på slipen. Jakten "Thea", 49 fot, lastar ca 70 ton, byggd 1911 i Skien Norge, som fiskebåt. H. Ödman köpte den 1933 av Bergs varv Hälsö och ändrade den till fraktjakt. Sålde den 1940, på grund av oljebristen under kriget. Jakten användes därefter bl.a. att frakta fiskfångsten med från Fotö till fiskhamnen i Göteborg. Repro 1985 av foto tillhörande Harry Ödman, Dragsmark".
S:t Eriks grotta. "Vid S:t Eriks grotta på Marstrand på nedersidan av fästningen ut mot havet ligger S:t Eriks park i en dalsänka men kan ej växa högt på grund av de hårda västanstormarna. Här nere i denna grotta frågade jag en gammal marstrandsbo en gång varigenom staden fått namnet Marstrand då svarade han mig att det var en skuta som hade förlist här utanför och höll på att sjunka men var i s.k. marvatten när den strandade på ön och därför fick namnet Marestrand som sedan blivit ändrat till Marstrand."
Kortet är taget på den del av S:t Larsgatan som ligger mellan Trädgårdstorget och Storgatan. Fotografen står med ryggen mot Trädgårdstorget och fotograferar mot Storgatan. Gården till vänster har adress S:t Larsgatan 32. Där huserar AB Ahlssons järnhandel, liksom i huset som ansluter, de har två telefonnummer 78 och 699. på höger sida finns ett högt staket med blomkrukor placerade ovanpå. Lite längre fram på höger sida, högt upp sitter en reklamskylt för Stomatol. I bakgrunden korsas S:t Larsgatan av Storgatan och man ser tornet på Östgötabanken.
Arboga Tidning, personal och interiör. Fyra män ses i rummet. Två män er på ett papper som den ene håller i. Mannen med papperet är klädd i kostrym och slips. Den andra mannen, Willy Johansson, har överrock och en portfölj under armen. I bakgrunden diskuterar två män. Den ene står lutad över skrivbordet, den andre sitter ner och har en pipa i handen. Kontoret ligger på andra våningen. Tidningsbuntar syns i bakgrunden. En papperskorg står på golvet. På bordet, i förgrunden står en kamera.
Arboga Tidning, personal och interiör. En man sitter vid ett skrivbord med en penna i handen. Möjligen är han journalist. Han har skjorta och slips på sig, kavajen har han hängt över stolsryggen. Skrivbordet är belamrat med papper och trycksaker. Där finns även en telefon, en askkopp och en skrivbordslampa. Skrivbordet står nära fönstret, det syns att mannens kontor ligger någon våning upp i huset. Vid sidan om honom, står ett litet bord med en skrivmaskin på. På väggen hänger en telefon (möjligen en interntelefon). Bakom sig har han en bokhylla full av böcker och pärmar. Det står till och med några böcker på golvet.
I Arboga firas Riksdagens 500-årsjubileum. Kung Gustaf V, och andra medlemmar av den kungliga familjen, har kommit till Arboga för att delta i festligheterna. Silversamlingen ankommer till Rådhuset. Silversakerna är nedpackade i korgar. Mannen i keps är Sigfrid Silfverling. Bredvid honom, i dörröppningen, står Karl Wikholm från Arboga Tidning. Mannen i ljus överrock är borgmästare Wilhelm Wester. Den nedre korgen bärs av Andersson som är kusk på Koberg och Birger Andersson, vaktmästare på Rådhuset. Intill trappan står en herrcykel. (Birger Andersson bor i den lägenhet som ligger högst upp i Rådhuset. Han har två döttrar, tvillingarna Kerstin och Maj).
Ur byggmästare Johannes Nilssons fotoalbum från 1914. Gerlachska huset stod klart 1891 i korsningen Västra Vallgatan-Bäckgatan, kv Trädgården. Byggherre var den förmögne ingenjör Hugo Gerlach. Nilsson anställdes som förman till bygget, snart efter att han kommit till Varberg. Arkitekter var Hans Hedlund och Yngve Rasmusson (som även ritat det s k Tomtehuset i Göteborg). Fasaden mot Bäckgatan uppvisar tysk nyrenässans med rusticering, kraftfulla gesimser och portik runt huvudentrén samt piano nobile, dvs den övre vånings fasad har ett mer nobelt utseende än bottenvåningen. Tidstypiskt är fönstrens t-indelning och att även andra arkitekturstilar blandas in, såsom barock och klassicism. Nedanför den stora trädgården ligger Gerlachs stallar. På vänster sida ligger kyrkoherdebostället, kv Prästgården, och nedanför det skymtar Gerlachs elverk. Hugo Gerlach köpte 1895 tomten mitt emot stallarna för att uppföra sitt andra elverk. Det första hade han installerat i sin mekaniska verkstad och därifrån ledde han ström för att lysa upp hemmet. Ritningen till elverket på Bäckgatan är signerad C A Ljungqvist 1895 och i maj 1896 var anläggningen testad och i funktion, enligt en notis i Varbergsposten. Där uppges också att Gerlach inte hade för avsikt att leverera el till andra än sig själv.
Utsikt genom koröppningen i S:t Knuts kapell med Gråborg i bakgrunden. Gråborg är Ölands största fornborg. Den består av en rund ringmur, cirka 4 meter hög. På utsidan ligger stenarna delvis i murbruk, vilket gör att muren genom tiderna har kunnat bevaras ganska väl. Gråborg har tre öppningar varav en har varit försedd med en tornöverbyggnad, som konstruerades under medeltiden. Inne i själva borgen har man inte funnit några rester av hus eller andra byggnader. Borgens storlek visar dock att den varit en central punkt i äldre tider, kanske en handelsplats. I äldre tider kallades borgen för "Backaborg" eller "Borg". På borgens område har man gjort rikliga arkeologiska lösfynd vilka nu förvaras på Länsmuseet i Kalmar. De äldsta delarna av fornborgen är sannolikt från 500-talet. Sin nuvarande storlek fick borgen under 1100-talet, efter att ha byggts ut i etapper. Det inre av borgen är numera gräsbevuxen, borgens form är elliptisk och med en storlek av ungefär 210 gånger 160 meter. Enligt en sägen är Gråborg starkt förknippad med motkungen Burislev Sverkersson, som jämte sin halvsyster Sofia av Minsk hade sin uppväxt här. Strax intill Gråborg ligger ruinerna av Sankt Knuts kapell.
Gråborg är Ölands största fornborg. Den består av en rund ringmur, cirka 4 meter hög. På utsidan ligger stenarna delvis i murbruk, vilket gör att muren genom tiderna har kunnat bevaras ganska väl. Gråborg har tre öppningar varav en har varit försedd med en tornöverbyggnad, som konstruerades under medeltiden. Inne i själva borgen har man inte funnit några rester av hus eller andra byggnader. Borgens storlek visar dock att den varit en central punkt i äldre tider, kanske en handelsplats. I äldre tider kallades borgen för "Backaborg" eller "Borg". På borgens område har man gjort rikliga arkeologiska lösfynd vilka nu förvaras på Länsmuseet i Kalmar. De äldsta delarna av fornborgen är sannolikt från 500-talet. Sin nuvarande storlek fick borgen under 1100-talet, efter att ha byggts ut i etapper. Det inre av borgen är numera gräsbevuxen, borgens form är elliptisk och med en storlek av ungefär 210 gånger 160 meter. Enligt en sägen är Gråborg starkt förknippad med motkungen Burislev Sverkersson, som jämte sin halvsyster Sofia av Minsk hade sin uppväxt här. Strax intill Gråborg ligger ruinerna av Sankt Knuts kapell.
fotografi
Vår hemsida använder sig av cookies. Genom att fortsätta surfa på sidan godkänner du att vi använder cookies. Klicka här för mer information.